„Wieki przeminą, a Kościół trwać będzie.
Zło żadne posad jego nie naruszy,
ani nie usunie z naszej ludzkiej duszy wiary,
Co boskie stanowi orędzie”.
Jubileusz to powód do dumy. Jubileusz to czas radości, że doczekaliśmy tego czasu. Jubileusz to czas refleksji nad mijającymi latami. To także troska, aby dzieło jakim jest Parafia nie zostało zmarnowane. To pamięć ofiary, pracy, wysiłku wielu, wielu ludzi, którzy tworzą parafię i którzy już odeszli do Pana.
Odrzechowa to wieś należąca do Gminy Zarszyn, położona w powiecie
sanockim w województwie podkarpackim. Posiada malownicze położenie
w paśmie gór Beskidu Niskiego, nad rzeką Czernisławką. Jest ona
obszarowo największą miejscowością w gminie Zarszyn. Zamieszkuje tę wieś
1420 mieszkańców. Pierwsza grupa mieszkańców to osiadłe polskie rodziny
z okolicznych miejscowości, które utraciły swój dobytek w wyniku działań
wojennych lub akcji band UPA. Druga grupa społeczności napływowej to
pracownicy ZZD, którzy przybyli do wioski głównie z ziem północnych.
Rodziny, które zamieszkują przysiółek Odrzechowa-Osiedle przybyły z
terenów nowosądeckich. Pierwsze historyczne zapiski o wsi Odrzechowa
pochodzą z 1419r. Wieś została założona na prawie wołoskim i zasiedlona
przez ludność pochodzenia wołosko-ruskiego. W Odrzechowej znajduje się
kilkanaście pojedynczych obiektów zabytkowej architektury,
a są wśród nich: cerkiew-kościół, dzwonnica, zabytkowe przydrożne
kapliczki, pozostałości cmentarza łemkowskiego, dwór modrzewiowy.
Dawni mieszkańcy byli greko-katolikami i w tym obrządku wzrastał późniejszy beatyfikowany Iwan Ziatyk. Obecnie w kościele parafialnym widnieje tablica pamiątkowa poświęcona temu beatyfikowanemu.
Pierwszą
wzmiankę o cerkwi datuje się z 1450r., brak jednak konkretniejszych
danych. Zachowany do dzisiaj kościół-cerkiew pochodzi
z 1813r. a jej fundatorem były rodziny Morawskich i Rusockich.
W
okresie II wojny światowej cerkiew została częściowo uszkodzona,
a po wojnie utworzono w niej magazyn zbożowy. Mieszkańcy wsi na Mszę Św.
uczęszczali do Głębokiego, Zarszyna lub Nowotańca. Ich marzeniem jednak
było powstanie parafii.
Przez wiele lat remontowali świątynię i starali się o utworzenie parafii. Stało się to w 1958 roku. Biskup Franciszek Barda wyraził zgodę na utworzenie w Odrzechowej „wikariatu eksponowanego” i istniejąca cerkiew została przemianowana na filialny kościół rzymsko-katolicki. Patronem kościoła stał się święty Jan Chrzciciel.
Pierwszym proboszczem został ksiądz Jan Gębala. Ksiądz Jan Gębala – skromny, dobry a zarazem odważny - posługiwał kościołowi odrzechowskiemu 21 lat. Jego praca duszpasterska była ciężka i trudna, gdyż czasy były trudne.
Następnie przez 7 lat swoją energią i pogodą ducha otaczał parafian ksiądz Władysław Szuma.
Od 1986 roku przewodnikiem duchowym w parafii jest ksiądz Henryk Stec.
Wszyscy księża byli bardzo zaangażowani i włożyli wiele starań w wygląd świątyni i życie duchowe parafii. Przez 50 lat wykonano wiele prac remontowych i budowlanych – odwodnienie, zbijanie starego tynku na kościele, tynkowanie kościoła, wykonanie nowej elewacji, pokrycie dachu blachą, malowanie blachy, malowanie kościoła, wyżwirowanie a następnie pokrycie asfaltem alejki procesyjnej wokół kościoła, wylewki i zmiana posadzki na marmurową w całym kościele, wymiana oświetlenia, wymiana szyb w oknach, remont stropu kościoła, prezbiterium, remont chóru, wykonanie boazerii, zmiana ołtarza, ogrzewanie podłogowe w prezbiterium, remont dzwonnicy, remont starej i budowa nowej plebanii, zbiorowy pomnik obok dzwonnicy upamiętniający poległych żołnierzy z I wojny światowej, krzyż informacyjny o porządku nabożeństw. Do kościoła sprawiono nową ambonkę, ołtarz, nagłośnienie, nowe meble w zakrystii, nowe organy, a z okazji 50-lecia parafii - tak pięknego jubileuszu- nowe Tabernakulum.
Troska o wygląd naszej świątyni trwa i trwać będzie bo mimo, że ....
„Zmieniają się ustroje, nastroje,
zmieniają się rządy i zarządy,
nawet i poglądy.
Zmieniają się całe pokolenia.
Cel jaki przyświeca
naszym kapłanom i parafianom
nigdy się nie zmienia.
Bogu na chwałę,
Ludziom na pożytek”.
Jubileusz sprawił, że nasze serca przepełnione są wdzięcznością wobec Boga i Matki Najświętszej za opiekę nad parafią.
Szczęść Boże!